Er zijn geweldige artiesten, acteurs en muzikanten in de geschiedenis die gegarandeerd beter zijn dan de mensen die je op het scherm hebt gezien of waarvan je albums hebt gekocht. En toch zullen de meesten nooit op een niveau worden gezien dat iets voor hun carrière betekent. Ze zullen zichzelf uitputten. En ze zullen stoppen. Niet omdat ze niet onmiskenbaar waren maar omdat ze geen nepotisme hadden geen poortwachters die deuren openden hoe hard ze ook probeerden. In hun eigen gemeenschappen zijn ze legendes. Iconen, zelfs. Geen iconen van tijdschriften, maar het soort dat je in het leven ontmoet en nooit vergeet. Je hebt ze ontmoet. Je bent waarschijnlijk een van hen. Maar dan raken ze uitgeput. Is het omdat ze niet succesvol waren? Wat is zelfs succes? Als je geweldig werk levert, is dat dan op zichzelf succes? Of telt het niet als de wereld het nooit heeft geweten? ...