Kilka nocy temu poszedłem do szpitala z oznakami zawału serca. Nie wszystkimi, ale wystarczająco, by zwrócić na to uwagę. Głównie poszedłem dla mojej żony i dzieci. Nie byłem przekonany, że coś jest naprawdę nie tak... ale z kilkoma czynnikami ryzyka i kilkoma klasycznymi objawami, nie zamierzałem ryzykować. Leżąc tam na łóżku w izbie przyjęć podłączony do wszystkich kabli - w międzyczasie odpowiadając na wasze wiadomości - coś mi się uświadomiło: Nie myślałem, że muszę tam być. Byłem tam tylko jako ubezpieczenie „na wszelki wypadek”. Nie uważałem, że to warte mojego czasu czy pieniędzy. Ale unikanie najgorszego scenariusza było. I dotarło do mnie: to dokładnie tak wygląda zarządzanie ryzykiem w krypto. Większość ludzi traci nie dlatego, że rynek „ich złapał”, ale dlatego, że próbują wyprzedzić ruchy na podstawie emocji zamiast czekać na sygnały. Chcą być pierwsi bardziej niż chcą mieć rację. Ryzyko/zwrot jest ignorowane. Unieważnienia są „dostosowywane”. Niecierpliwość zaczyna dyktować warunki. I nagle to, co powinno być małym zadrapaniem, zamienia się w zmieniający życie cios. Ale cały sens ramy polega na tym, że nie działasz, dopóki wykres nie potwierdzi historii. Czekasz na prawdziwe sygnały. Podejmujesz tylko transakcje, gdzie potencjalna strata cię nie zrujnuje. Chronisz przyszłą wersję siebie - nie ego, które chce trafić w dokładny szczyt. A na koniec? Byłem całkowicie w porządku. Ucisk nerwu spowodował drętwienie i mrowienie w lewej ręce, a niepokój związany z jego nagłym wystąpieniem prawdopodobnie przyczynił się do ciężkiego uczucia w mojej klatce piersiowej....