Reindustrializacja Jednym z dużych wyzwań dla reindustrializacji są łańcuchy dostaw „Just In Time”, które są niezwykle kruche i zoptymalizowane pod kątem minimalnego zaangażowania kapitału, ponieważ zaangażowany kapitał ma koszt alternatywny. Negatywną stroną JIT jest to, że gdy tylko popyt niespodziewanie wzrasta, czasy realizacji zamówień wydłużają się, ponieważ zapasy są illikwidne. Wydłużone czasy realizacji zamówień szkodzą każdemu potencjalnemu nabywcy, ponieważ wszyscy mają stałe koszty i wydatki do pokrycia, czekając na wydłużony czas realizacji. Jeśli gospodarka chciałaby rozszerzyć swoją bazę produkcyjną, powinna zmodyfikować swoje przepisy księgowe w taki sposób, aby niesprzedane zapasy zapewniały pewnego rodzaju osłonę podatkową. Na przykład, wyceniając niesprzedane zapasy niektórych towarów po wartości rynkowej, a nie po koszcie sprzedaży. W ten sposób, gdy występują wstrząsy cenowe napędzane popytem, nagradzają one firmy posiadające zapasy dużymi ulgami podatkowymi. To poprawiłoby płynność niektórych towarów, które są ważne dla przemysłu. Musi być dziesiątki podobnych ulepszeń politycznych, które mogłyby wspierać odbudowę bazy produkcyjnej jednym pociągnięciem pióra?