Elke jaar stond oma erop om zelf de laatste ornament op te hangen. Het was een kleine, gebroken glazen bel. Niets bijzonders. Op een Kerstmis kwam ze niet meer bij de boom. De familie discussieerde over wie het zou ophangen. Oude wonden kwamen weer naar boven. Oude wrok kwam terug als spoken in de slingers. Uiteindelijk klom het jongste kleinkind op de stoel en plaatste de bel dicht bij de top. Binnenin zat een opgevouwen briefje dat niemand ooit had gezien. Het stond geschreven: "Wanneer ik er niet meer ben, vecht niet om mij. Hou meer van elkaar. Vergeef sneller. Ik ben hier bij jullie." Dat jaar voelde de boom voller dan ooit. Elke familie heeft bepaalde pijn en littekens die onmogelijk te genezen lijken. En dat kunnen ze misschien ook zijn, maar we kunnen nog steeds ons best doen om te lief te hebben. God weet, de meeste mensen hebben niet tekort aan een andere iPhone, een auto of sieraden. Niets is waardevoller dan het delen van LIEFDE met anderen. Jij kunt de ENIGE zijn die dit Kerstmis deed voor die ene persoon die hunkert naar LIEFDE. "Zalig zijn de vredestichters, want zij zullen kinderen van God genoemd worden." Matteüs 5:9 God is goed!