W tym dniu w historii, w 100 roku p.n.e., rozpoczęto starożytną celtycką festiwal Samhain, obchodzony w celu oznaczenia końca zbiorów i początku zimy. Celtowie wierzyli, że ta noc zaciera granicę między żywymi a umarłymi. Rozpalali ogniska, zakładali kostiumy i odprawiali rytuały, aby odpędzić duchy i szukać wskazówek od celtyckich kapłanów. W VIII wieku papież Grzegorz III ustanowił 1 listopada Dniem Wszystkich Świętych, co włączyło elementy Samhain, prowadząc do tego, że wieczór przed tym dniem stał się znany jako Wigilia Wszystkich Świętych, czyli Halloween. W IX wieku, gdy chrześcijaństwo się rozprzestrzeniło, jeszcze bardziej wchłonęło tradycje celtyckie, a 2 listopada stał się Dniem Wszystkich Zmarłych, honorując zmarłych w sposób podobny do Samhain. Podczas gdy obchody Halloween były ograniczone w purytańskiej Nowej Anglii z powodu surowych przekonań religijnych, kwitły w południowych koloniach, gdzie pojawiły się wspólne obchody zbiorów. Z przybyciem irlandzkich imigrantów pod koniec XIX wieku, Halloween zyskało ogólnokrajową popularność. Imigranci ci przynieśli zwyczaje, takie jak przebieranie się w kostiumy, gdzie dzieci chodziły od drzwi do drzwi, prosząc o jedzenie, co ewoluowało w nowoczesną tradycję „cukierek albo psikus”. Pod koniec XIX wieku w Ameryce podjęto wysiłki, aby przekształcić Halloween w święto skoncentrowane na społeczności, kładąc nacisk na sąsiedzkie spotkania zamiast jego mrocznych korzeni. Gazety i liderzy społeczności opowiadali się za usunięciem przerażających elementów, co doprowadziło do Halloween, które straciło wiele ze swoich przesądnych i religijnych konotacji.