Ik ontdekte een interessant fenomeen: in de afgelopen twee jaar zijn er bijna dertig belangrijke projecten in de filantropie geweest, waarvan er twintig zijn waarbij de munten niet zijn uitgegeven en mensen niet weten wat ze moeten doen, of de munten zijn uitgegeven maar de mensen zijn al begonnen met nieuwe projecten. Ik ontdekte dat de gemeenschappelijke factor van deze mislukte investeringen is dat de mindset tijdens de besluitvorming was: "de investeringsachtergrond van dit project is nog best goed, de oprichter is goed in het netwerk, het verhaal is ook nog wel oké, ze zullen de investeerders toch niet laten verliezen?" Aan de andere kant zijn er die oprichters zonder veel achtergrond, die niet veel begrijpen van tokenplay, maar die heel gepassioneerd zijn over hun product. Hoewel ze moeilijk als succesvol kunnen worden beschouwd, doen ze het nog steeds goed en blijven ze voortdurend verkennen aan de frontlinie. Als je nu een nieuwe ondernemer ontmoet, als ze in hun zelfintroductie niet direct de nadruk leggen op "wat het profiel van onze vroege gebruikers is, welke functies we kunnen gebruiken om hun problemen op te lossen", maar in plaats daarvan eerst middelen aanprijzen en dromen schetsen, zal dat de meeste mensen de zin om verder te discussiëren ontnemen. Natuurlijk denk ik dat dit soort mensen nog steeds de mainstream in de kring zijn. Er is niets mis met beide soorten ondernemers, het is gewoon dat de veranderlijke omstandigheden van deze tijd verschillende mensen belonen.