Oké, over die @SeanCasten draad. Hij engageert zich in een enorme hoeveelheid beledigingen en scheldwoorden over mij, suggereert dat ik voor de olie-industrie werk, dat ik wild onwetend ben, enzovoort. Het is onbeleefd en onwaardig. Hij engageert zich ook in een enorme hoeveelheid geklaar voor de keel — klimaatverandering is echt, het is slecht, politici moeten leiding geven, enzovoort. Maar de daadwerkelijke analyse is op vier punten ernstig gebrekkig: EERST — hij maakt volledig een blunder van de economie van internationale handel. Zijn argument is dat, met de Verenigde Staten als netto-exporteur van fossiele brandstoffen, verhoogde productie geen voordelen heeft voor Amerikanen behalve voor olie- en gasproducenten. Dit is niet juist. De Verenigde Staten profiteren ervan dat ze de thuisbasis zijn van veel succesvolle exportindustrieën, variërend van civiele straalvliegtuigen tot software tot Hollywood en muziek tot olie en gas. Export verbetert de handelsvoorwaarden van Amerika en stelt ons in staat om importen te betalen. Natuurlijk zijn er mensen (zoals de huidige president) die niet geloven in de basisnormale economische analyse van handel, maar wees geen persoon zoals dat. Bovendien heeft hij een zeer smalle kijk op wie "producenten" zijn, waardoor het lijkt alsof dit slechts een klein groepje rijke mensen is. Maar olie en gas zijn belangrijke onderdelen van de belastingbasis in Pennsylvania, Texas, Alaska, Colorado en andere staten met olie- en gasindustrieën. Er is een reden waarom Josh Shapiro en Michael Bennet het niet eens zijn met Castens benadering van dit onderwerp en waarom succesvolle politici uit olie- en gasstaten dat bijna zeker nooit zullen doen. TWEEDE — over de klimaatimpact van LNG vertrouwt hij op deze ernstig gebrekkige analyse van Robert Howarth die (onder andere) kritisch afhankelijk is van het gebruik van een tijdshorizon die anders (korter) is dan degene die klimaatwetenschappers in alle andere contexten gebruiken. Er is een reden waarom het Biden Energie Departement Howarth's analyse heeft verworpen, en dat is dat de analyse verkeerd is. DERDE — hij zegt dat we geen fossiele brandstoffen nodig hebben om een betaalbaar, uitbreidend en betrouwbaar elektriciteitsnet te hebben. Geen enkele daadwerkelijke elektriciteitsmaatschappij lijkt het hiermee eens te zijn. Wat we zien in plaatsen zoals Texas die de output van hernieuwbare energie het snelst uitbreiden, is dat ze ook gas toevoegen. Ik zou ook willen opmerken dat als je hernieuwbare energie wilt stimuleren, wat ik zeker wil, je wanhopig nieuwe wetgeving nodig hebt om vergunningen en transmissieproblemen aan te pakken en in onderhandelingen daarover moet je prioriteit geven aan het behalen van overwinningen voor hernieuwbare energie boven het behouden van de macht om pijpleidingen te blokkeren. VIERDE — hij gaat uitgebreid in op de grotere koolstofintensiteit van Amerikaanse fracking versus Amerikaanse conventionele olie, wat prima is, maar verandert niets aan het feit dat Amerikaanse fracking een lagere koolstofintensiteit heeft dan het wereldgemiddelde. Het vervangen van Russische, Iraanse of Venezolaanse olie door Amerikaanse olie is een overwinning voor het klimaat. Dus ik ben terug waar ik begon. Ik begrijp dat Casten het klimaatprobleem wil conceptualiseren als iets vergelijkbaars met de oorlog tegen Big Tobacco. Maar de wereldeconomie en het energiesysteem zijn veel ingewikkelder dan dat. We zouden strengere regelgeving van de Amerikaanse olie- en gasindustrie moeten bevorderen om de koolstofintensiteit verder te verlagen. We zouden moeten proberen klimaatbewuste importerende landen een voorkeursbehandeling te geven voor olie en gas met een lage koolstofintensiteit. We zouden vergunningen en transmissiehindernissen voor de inzet van hernieuwbare energie moeten verwijderen. We zouden moeten investeren in onderzoek naar koolstofarme benaderingen voor zware industrie, landbouw, chemicaliën, luchtvaart en maritieme scheepvaart. Voor mij is dit geen kwestie van politieke lafheid of van het niet serieus nemen van klimaatwetenschap. Het is een kwestie van serieus nemen wat het werkelijke probleem is. Het omarmen van foutieve handels-economie of Howarth's gebrekkige emissie-wiskunde is geen manier om het klimaatprobleem serieus te nemen, het is het tegenovergestelde.