De Kardashev-schaal - en waarom ik er stiekem een hekel aan heb (Ik ben een ingenieur, geen astronoom) Het rangschikt beschavingen op basis van het totale energieverbruik; planetaire (type I), stellair (type II), galactisch (type III). Het beschouwt intelligentie als een functie van energie-doorvoer, dus het logische eindpunt is Dyson-swarms. Deze wereldvisie is schaalbaar, niet structureel. Het gaat ervan uit dat meer energie = meer capaciteit. Maar de natuurkunde en techniek suggereren anders. Schaalwettenlimieten In een Dyson-swarm schaalt de energie-opvang met het oppervlak, maar controle en coherentie schalen met afstand en tijd. Naarmate het systeem groeit: • Latentie stijgt lineair met de fysieke grootte vanwege de lichtsnelheid. Een Dyson-swarm op 1AU heeft 1.000 seconden rondreisvertraging in communicatie. Een coherentieplafond van 1mHz (echt traag). • Thermische efficiëntie daalt, koude radiatoren bij 300K kunnen slechts een paar kW/m^3 afvoeren, wat een entropie-flessenhals creëert voor een gegeven diameter. • Coördinatiebandbreedte stort in, feedbacklussen die langzamer zijn dan omgevingsveranderingen verliezen hun betekenis als intelligentie. (predatie faalt als beslissingen niet kunnen bijhouden met de prooi). • Causaliteitsmuren, verschillende regio's kunnen de toestand niet sneller dan het licht delen, wat asynchroniciteit en massale parallelisatie afdwingt. Dyson-swarms zijn van lage dichtheid, dus dwingen meer parallelisme per watt af. Een Dyson-swarm is een massaal parallel maar laagbandbreedte computer. Het is zeker groot en krachtig, maar is het maximaal nuttig? Een Dyson-swarm is een hoge-energie, hoge-entropie, lage-dichtheid, lage specifieke exergie, asynchrone en incoherente machine. Het is voor mij verre van duidelijk dat dit het meest geavanceerde is wat we zouden moeten bouwen. Ik denk dat deze premisse rust op een valse aanname dat nuttigheid schaalbaar is in plaats van structureel. Tijdelijke Superioriteit Een compact, dicht, heet computersysteem kan opereren op GHz - THz coherentie in plaats van mHz. De hele massa zou in nanoseconden kunnen communiceren, waardoor een coherente intelligentie miljarden keren sneller is dan mogelijk voor een stellair swarm. Het kan veel sneller reageren op snelle omgevingsveranderingen dan een Dyson-sfeer. Voor een computer, naarmate de kloksnelheid stijgt, krimpt het gebied dat in unison kan handelen vanwege de algemene relativiteit, maar de responsiviteit en informatiedichtheid stijgen. Dergelijke machines gebruiken minder totale energie, maar kunnen een grotere beslissingsdiepte per seconde tijd bereiken. Als je dieper kunt gaan per tijdseenheid, kun je dan domineren in de basisrealiteit? Is de ultieme valuta energie of tijd? Energie vs Tijd Je eindigt met Kardashev, Dyson, Wright, Lingam en Loeb die zich achter de hemelse swarmwereldvisie scharen die gecentreerd is rond de Kardashev-schaal. En Lloyd, Bremermann, Landauer, Bennett, Bekenstein, Bostrom, Sandberg, Cirkovic zijn allemaal tegenstanders van de schaalbare wereldvisie en pleiten voor fysieke structuren en schaalbeperkingen. Dit komt op als een structurele wereldvisie gecentreerd rond de Lloyd-Bekenstein-schaal. Ik heb het gevoel dat de Kardashev-schaal je leidt om iets plant-achtig te bouwen, en de Lloyd-Bekenstein-schaal je leidt om iets dier-achtig te bouwen. Ik ben geen natuurkundige, ik ben een ingenieur, ik bevind me in het laatste kamp. Ik vermoed dat de toekomst beide zal bevatten. Ik kijk ernaar uit om van enkele natuurkundigen in de reacties te horen?